5 Annals of Internal Medicine dotarło do raportu o sytuacji z Australii, gdzie mężczyzna z ciężką opornością na leczenie, który otrzymał dużą dawkę chemioterapii, a następnie przeszczep komórek macierzystych od jego identycznego bliźniaka, miał całkowitą remisję objawów przez co najmniej kilka lat, najdłuższy odnotowany okres obserwacji

To zła wiadomość.

Bardzo dobra wiadomość: ptasia grypa nadal nie rozprzestrzenia się łatwo wśród ludzi. Zainfekowany drób był podstawą praktycznie wszystkich z tych 115 potwierdzonych zakażeń u ludzi, które naukowcy nazywają ptasimi H5N1. Jak dotąd, bardzo niewiele osób wydaje się posiadać ją od innych ludzi, po czym dopiero po wyjątkowo bliskim i trwałym kontakcie.

Zła wiadomość: zmarła ponad połowa osób, które zachorowały na ptasią grypę. Prawdziwa śmiertelność w przypadku ptasiej grypy u ludzi po prostu nie jest znana. Łagodne sytuacje nie trafiają do szpitali i nie są liczone. Jednak nowy raport dotyczący chorób ptaków u ludzi pokazuje, że jest to zazwyczaj bardzo zły błąd.

Raport powstał na spotkaniu lekarzy i badaczy, które odbyło się w maju 2005 r. W Hanoi w Wietnamie przez Światową Organizację Zdrowia. Jednym z nich jest dr Frederick G. Hayden, profesor wirusologii klinicznej i chorób wewnętrznych na University of Virginia w Charlottesville.

„Nagłówki są niepokojące” – mówi Hayden WebMD. „Większość sytuacji ma miejsce u pozornie zdrowych dorosłych i dzieci. Około połowa z nich umiera z powodu tego, co najwyraźniej jest wirusowym zapaleniem płuc, czasem z wtórnym. Niektórzy sugerują, że ten wirus zachowuje się inaczej niż człowiek”.

Raport Haydena i współpracowników pojawia się w dylemacie z 29 września w The New England Journal of Medicine.

Chociaż ludzie w oczywisty sposób dostają ptaki od drobiu, nie dzieje się to zwykle. Zarażono miliony domowych kur i kaczek. Jednak stosunkowo niewiele osób wykazuje objawy choroby, zauważa ekspert od grypy John Treanor, profesor medycyny i dyrektor tego produktu oraz produktu do oceny leczenia na Uniwersytecie Rochester w Nowym Jorku.

„Kiedy myślisz o całokształcie ludzkiego doświadczenia z zakażonym drobiem, mniej niż 150 sytuacji to tylko niewielka liczba” – mówi Treanor WebMD. „Możliwości rozprzestrzeniania się wśród ludzi wszystkiego, co z tego powodu musi się wydarzyć, były na szczęście dość ograniczone”.

31 sierpnia 2010 – Kobiety, które są nosicielami genów BRCA1 lub BRCA2, zmniejszają zagrożenie śmiercią i poddają się zabiegowi zapobiegawczemu.

Ale aby zmniejszyć ryzyko, kobiety muszą dokonywać trudnych wyborów:

• Muszą zdecydować, czy poddać się testom na mutacje BRCA.
• Jeśli wynik testu BRCA jest pozytywny, muszą zdecydować, czy poddać się operacji zmniejszającej ryzyko w celu usunięcia jajników i jajowodów.
• Jeśli BRCA jest pozytywny, muszą zdecydować, czy poddać się operacji zmniejszającej ryzyko, aby je wyeliminować.

dawkowanie reprostal

Zaledwie kilka miesięcy temu 42-letnia dr Maxine Grossman stanęła przed wszystkimi tymi decyzjami. Jej matka zmarła w wieku 55 lat. W wieku 33 lat klinicznie ustalono, że bliski kuzyn ze strony taty. A Grossman ma żydowskie pochodzenie aszkenazyjskie, co zwiększa jej zagrożenie posiadania genu BRCA.

Te czynniki ryzyka – krewni po obu stronach tej rodziny z wczesnym rakiem piersi i jej dziedzictwo – czynią Grossmana głównym kandydatem do testu genowego BRCA. Niemniej jednak trudno było jej zdecydować się na test – i ciężko było jej poradzić sobie z następną parą wyborów.

Teraz jest więcej informacji, które pomogą kobietom takim jak Grossman dokonać tych wyborów. Pochodzi z długoterminowego badania prawie 2500 kobiet z dodatnim wynikiem BRCA, przebadanych w 22 ośrodkach medycznych w USA i Europie przez dr Timothy’ego R. Rebbecka z University of Pennsylvania i współpracowników.

Zaledwie 10% kobiet z BRCA-dodatnimi w badaniu zostało poddanych profilaktycznemu usunięciu piersi. W ciągu 36 miesięcy obserwacji żadna z nich nie miała piersi. W tym samym okresie 7% kobiet z dodatnim wynikiem BRCA, które zachowały swoją piersi.

Tylko 38% badanych kobiet z BRCA-dodatnim uważało, że usunęlibyśmy jajniki i jajowody. Kobiety te miały istotnie mniejsze zagrożenie zarówno piersi, jak i kobiet, które nie przeszły operacji.

Ponadto spłacili groźbę śmierci. Wśród kobiet, które poddały się zabiegowi określanemu jako zmniejszająca ryzyko salpingo-ooforektomia lub RRSO:

• 3% zmarło z jakiejkolwiek przyczyny, w porównaniu do 10% osób, które nie miały operacji.
• 2% zmarło na raka piersi, a 6% nie przeszło operacji.
• 0,4% zmarło z powodu raka jajnika, w porównaniu z 3%, które nie miały operacji.

29 grudnia 1999 r. (Boston) – Na początku istniała pojedyncza kropla żywej materii wspomagana przez potencjalnego rozwoju w krwi, kości lub mózgu. Całkiem imponująca rzecz, ale najbardziej cudowna ze wszystkich była alchemia, która w 1999 roku zamieniła ludzką embrionalną komórkę macierzystą w gorący ziemniak.

Latem i zimą badania medyczne wykorzystujące ludzkie komórki macierzyste pochodzące z embrionów lub łożysk pobudzały duchy naukowe i rozpalały religijne serca, rozpalając namiętności, które mogą się dobrze tlić w nowym tysiącleciu.

W bitwie przypominającej walkę między Galileo a Kościołem Rzymu, badacze laboratoriów medycznych, wspierani przez National Institutes of Health i mianowaną przez prezydenta Narodową Komisję Doradczą ds. Bioetyki (NBAC), walczyli o federalne wsparcie badań w celu wyprowadzenia lub wyizolowania i wykorzystania ludzkie embrionalne komórki macierzyste. Ale ponieważ proces ten zużywa tkanki embrionalne, ściągnął na głowy naukowców gniew Krajowej Konferencji Biskupów Katolickich (NCCB) i maleńką koalicję zwolenników prawa do życia i polityków zajmujących się prawami do centrum.

Pomimo orzeczenia Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej (HHS) stwierdzającego, że komórki macierzyste nie są embrionami, a zatem być może nie są na łasce federalnych zakazów badań zarodków u ludzi, i pomimo wydania na początku grudnia National Institutes of Health (NIH) ) projektu wytycznych mających na celu zagwarantowanie, że śledztwo jest prowadzone w „legalny i etyczny sposób”, Narodowy Komitet ds. stylu życia wydał oświadczenie, w którym stwierdził, że zasady te „spowodują federalne sponsorowanie i finansowanie eksperymentów, w których rozcina się embriony żywych ludzi i zabity – oczywiste naruszenie prawa federalnego ”. Reprezentant Christopher Smith, R-N.J., Wykazując niekwestionowaną gorliwość, ale niedoskonałe zrozumienie leżącej u podstaw nauki, nazwał badanie „prawdziwie barbarzyńskimi i groteskowymi eksperymentami na ludziach”.

Odkładając na chwilę na bok pasje i politykę, niewielu mogłoby argumentować, że z czysto medycznego punktu widzenia wiadomości o badaniach mobilnych macierzystych zapierały dech w piersiach pod względem zakresu i znaczenia, a także szybkości, z jaką następują nowe osiągnięcia.https://yourpillstore.com/pl/ Spójrz na następujące wybrane rzeczy zgłoszone przez WebMD w ciągu ostatnich 12 miesięcy:

• W styczniu 1999 roku kanadyjscy i włoscy naukowcy udowodnili, że wbrew obiegowym opiniom można nauczyć nowych trików na ruchomej łodydze rocznika. Vescovi i jego współautorzy opisali dylemat czasopisma z 22 stycznia Nauka, dorosłe komórki macierzyste nerwów, o których wcześniej sądzono, że z trudem wyrosły na inne komórki, po wstrzyknięciu myszom z upośledzonym układem odpornościowym przekształciły się w dużą liczbę kilku typów komórek.
• W lutym naukowcy z Duke University donieśli w The New England Journal of Medicine wynik 16-letniego badania prospektywnego wykazującego, że komórki macierzyste pochodzące od spokrewnionych dawców mogą odtworzyć układ odpornościowy u niemowląt z (SCID). „istnieje sposób na uratowanie życia młodych [SCID] i nie trzeba też mieć idealnego dopasowania, aby to powtórzyć”, naczelna autorka Rebecca H. Buckley, MD, profesor pediatrii i immunologii na Duke University , powiedział WebMD.
• Atrament prawie nie wysechł, biorąc pod uwagę dwa poprzednie badania, kiedy to badacze biotechnologii z Osiris Therapeutics i Johns Hopkins University w Baltimore donieśli 2 kwietnia Nauka że ludzkie mezenchymalne komórki macierzyste – prekursory dojrzałych kości, chrząstek, więzadeł, tłuszczu i tkanki mięśniowej – można nakłonić do różnicowania się w określony typ tkanki.
• Śledczy z Uniwersytetu w Bonn, Niemcy, donieśli w Nauka 30 lipca, że ​​embrionalne komórki macierzyste mogą być użyte do ponownego pokrycia uszkodzonych komórek nerwowych u szczurów, co pewnego dnia może być wykorzystane do leczenia zwyrodnieniowych zaburzeń nerwowo-mięśniowych, takich jak na przykład stwardnienie zanikowe boczne (ALS). W tym samym badaniu neurologowie z Washington University School of Medicine w St. Louis przedstawili grudniowy dylemat Nature Medicine że przeszczepy embrionalnych komórek macierzystych sprzyjały regeneracji funkcjonalnych neuronów i przywracały niektóre funkcje tylnych kończyn szczurom poprzez paraliżujący uraz kręgosłupa na poziomie klatki piersiowej (klatki piersiowej). Analiza wykazała również dalszą żywotność przeszczepionych komórek.
• Do 5 października Roczniki chorób wewnętrznych dotarła wiadomość o sytuacji z Australii, gdzie mężczyzna z ciężką opornością na leczenie, który otrzymał chemioterapię w wysokich dawkach, a następnie przeszczep komórek macierzystych od swojego identycznego bliźniaka, miał całkowitą remisję objawów przez co najmniej kilka lat, najdłuższy odnotowany okres obserwacji.
• Zgodnie z odrobiną symetrii, sezon zakończył się od samego początku, ponieważ nowe badanie opublikowane przez naukowców z Baylor College of Medicine w dniu 7 grudnia. Materiały z tej Narodowej Akademii Nauk, co wskazuje, że komórki macierzyste tkanki mięśni szkieletowych wstrzyknięte myszom, których naturalny szpik kostny został usunięty, dawały komórki krwi. Mimo że praktyki manipulacji komórkami opisane w wielu cytowanych powyżej badaniach mogą pozwolić badaczom na obejście plątaniny etycznych i politycznych dylematów związanych z embrionalnymi komórkami macierzystymi, społeczność medyczna cieszy się niesłabnącym i powszechnym poparciem dla badań wykorzystujących niezróżnicowane ludzkie łodygi. komórki.

Boomer Esiason jest zarówno dzieckiem z wyżu demograficznego, jak i byłym zawodowym piłkarzem, dzięki czemu jest idealnym facetem do rozmowy o urazach wynikających z bycia aktywnym i po czterdziestce – zestawie warunków, które w żartobliwy sposób zainspirowały medyczny termin „zapalenie boomu” . ” (Fakt, że imię Esiasona brzmi „Boomer” tylko podkreśla jego kwalifikacje).

Oczywiście nie zakładaj, że każdy z boomu niemowląt to po prostu boomer. Ale wielu 40-, 50-, a nawet 60-latków jest weekendowymi wojownikami, co oznacza, że ​​grają w tenisa cztery razy w miesiącu, biegają 5 mil w dni wolne, a nawet biorą udział w sobotnim popołudniowym meczu piłki nożnej.

Ważna rzecz? Jeśli masz ponad 40 lat i jesteś wysportowana, w poniedziałek rano odczuwasz ból. Usztywnione stawy, bóle mięśni i wolno poruszające się kończyny będą najczęstszymi skutkami ubocznymi, których doświadczają wojownicy weekendowi. I chociaż te fizyczne niepowodzenia mogą kusić nas do pozostania na uboczu na zawsze, większość lekarzy zaleca zrobienie czegoś wręcz przeciwnego. Innymi słowy: wstań, wyjdź i graj więcej.

W wieku 44 lat Esiason z pewnością nie jest najstarszym członkiem tego pokolenia wyżu demograficznego. Ale po 14 latach spędzonych w NFL, jego ludzka anatomia została ukarana bardziej w porównaniu z normalnym dorosłym widzem od bardzo dawna, co czyni go ekspertem w leczeniu bólu. I przypisuje swoje zdrowie fizyczne i psychiczne pozostaniu aktywnym.

A pozostanie aktywnym to coś, co powinni robić wszyscy boomersi.

„Aktywność jest kluczem do życia” – twierdzi Esiason. „To jest ważne dla zdrowego umysłu i zdrowej anatomii człowieka. Nieszczęsne chwile w moim życiu to okres, kiedy być może nie jestem aktywny. Kiedy ćwiczę [regularnie] i konkuruję w czymś, mój stopień załatwiania spraw ogromnie wzrasta ”.

Co może wydawać się dobre u profesjonalnego sportowca, prawda? Ale w rzeczywistości badania medyczne potwierdzają stanowisko Esiasona. Badania pokazują, że osoby, które regularnie ćwiczą, mają więcej energii i lepiej myślą, śpią i lepiej radzą sobie ze stresem.

„Jak tylko zostaniesz sportowcem, nie obchodzi mnie, czy zacząłeś naukę w liceum czy na studiach, czy kiedykolwiek zachowałeś tę przewagę konkurencyjną” – mówi Timothy E. Kremchek, MD, w rozmowie z WebMD Magazine. „Nie musisz być w określonym wieku, aby pozostać konkurencyjnym. A co może być bardzo zdrowe, jeśli nie przekroczy się akceptowalnego limitu. W medycynie rekreacyjnej staramy się, aby ludzie odkryli, jak to zrobić we właściwy sposób”.

Kremchek, rzecznik American Academy of Orthopaedic Surgeons (AAOS), ma praktyczną wiedzę w leczeniu zarówno profesjonalnych sportowców, jak i weekendowych wojowników.

: Obecnie nie można przeglądać marketingu w mediach społecznościowych – ani na półkach w sklepach spożywczych – bez przechodzenia przez nie. Krążą pogłoski, że słodko pachnący tropikalny składnik pokarmowy spowalnia starzenie się, pomaga i chroni przed chorobami, takimi jak choroby, a nawet pozwala schudnąć.

Ludzie używają go do wszystkiego, od koktajli po kuloodporną kawę, kubek javy z dodatkiem oleju kokosowego i masła. Czy powinieneś dołączyć do wymiany oleju?

Olej kokosowy jest wytwarzany poprzez wyciskanie tłuszczu z białego „mięsa” wewnątrz olbrzymiego orzecha. Około 84% jego kalorii pochodzi z. Dla porównania, 14% kalorii oliwy z oliwek pochodzi z masła, a 63% z masła.

„To wyjaśnia, dlaczego, podobnie jak masło i smalec, olej kokosowy jest stały w temperaturze pokojowej, ponieważ ma długi okres przydatności do spożycia i jest odporny na wysokie temperatury gotowania” – mówi zarejestrowana dietetyk dr Lisa Young. Jest to również powód, dla którego wielu urzędników służby zdrowia krytykuje olej kokosowy.

Ale może być zbawcza łaska. Tłuszcz nasycony oleju kokosowego składa się głównie z średniołańcuchowych lub MCT. Niektórzy twierdzą, że organizm traktuje je inaczej niż tłuszcze o dłuższych łańcuchach w płynnych olejach roślinnych, nabiale i tłustych mięsach.

Amerykańskie Stowarzyszenie twierdzi, że ogranicza tłuszcze nasycone do nie więcej niż 13 gramów dziennie. To ilość znajdująca się w około jednej łyżce oleju kokosowego.

Fani oleju kokosowego wskazują na badania, które sugerują, że tłuszcze nasycone MCT zawarte w orzechach kokosowych mogą podnieść poziom HDL, czyli „dobre”. Twierdzą, że to sprawia, że ​​jest mniej szkodliwy dla ciebie niż tłuszcz nasycony w produktach pochodzenia zwierzęcego, takich jak ser i steki lub usługi i produkty zawierające tłuszcze trans.

Ale dodatkowo podnosi to twoje „zło”.

Szybki trening:

• — pomaga tworzyć płytkę nazębną, która blokuje
• HDL – pomaga usunąć

„Ale to, że olej kokosowy może wzmacniać, nie oznacza, że ​​jest idealny dla twojego serca” – mówi Young. „Nie wiadomo, czy wzrost korzystnego cholesterolu przeważa nad jakimkolwiek wzrostem szkodliwego cholesterolu”.

Naukowcy nie wiedzą dokładnie, jakie są przyczyny. Miejscem ich zainteresowania są hormony, które zachowują się jak przekaźniki anatomii człowieka, wpływając na wszystko, od,, wzrost i.

Badania pokazują, że hormony mogą również wpływać na to, jak dokładnie się w tobie rozgrywa, po prostu na to, jak duże mogą szkody, a także na prawdopodobieństwo uzyskania choroby.

Podobnie jak inne, które mogą sprawić, że organizm obróci się przeciwko sobie, SM jest bardziej rozpowszechnione u kobiet. Jednym z powodów mogą być hormony płciowe, takie jak testosteron. Badania wskazują, że duże ilości testosteronu u młodych mężczyzn mogą chronić je przed chorobami. Mężczyźni również mają tendencję do zapadania na SM w późniejszym życiu, kiedy ich poziom testosteronu często spada.

Jest możliwe, że testosteron może być lekiem na SM. Jedno małe badanie wykazało, że faceci z chorobą, którzy codziennie stosowali żel z testosteronem, wykazywali lepszą pamięć i uwagę. Ponadto wolniej tracili komórki nerwowe. Przyczyną może być przeciwzapalna siła hormonu. W przypadku SM komórki odpornościowe atakują układ nerwowy. To prowadzi do . To uszkadza nerwy i ich warstwę ochronną, tzw. Testosteron może to zmniejszyć lub nawet zapobiec.

Wydaje się, że normalne ilości tej płci żeńskiej lub całkowita ilość nie chronią przed SM. Ale wysokie dawki mogą. Kobiety ze stwardnieniem rozsianym mają skłonność do mniej objawów w czasie wzrostu poziomu estrogenu.

Wykazano, że wysoki poziom dwóch form estrogenu, estriolu i, ma korzystny wpływ na stwardnienie rozsiane. W przypadku osób, u których występują objawy rzutowo-remisyjne, hormony mogą zmniejszać częstość nawrotów, gdy pojawiają się objawy. Uważa się, że estrogen działa w gabinecie w taki sam sposób jak testosteron, poprzez obniżenie.

Hormony te wpływają na prawie każdą tkankę w tobie. Dwa główne z nich to trójjodotyronina (T3) i (T4). Wczesne badania na myszach sugerują, że te dwie mogą spowolnić, a nawet odwrócić, co można przypisać SM. Może to złagodzić objawy, takie jak mrowienie, dylematy i zmęczenie.

hormony działają poprzez aktywację komórek, które tworzą ochronną mielinę. Naukowcy twierdzą, że przyjmowanie suplementu hormonalnego między zaostrzeniami może zwiększyć produkcję mieliny.

Szereg alternatywnych (znanych również jako terapie uzupełniające) może pomóc w radzeniu sobie z epidemiami.

Po pierwsze, do złagodzenia większości dolegliwości może wystarczyć zwykła samoopieka. Przyjmowanie dostępnych bez recepty leków przeciwbólowych, takich jak, lub, może pomóc złagodzić agonię. Lekarze czasami zalecają namoczenie dotkniętego obszaru ciepłą wodą. Niemniej jednak obszar ten musi być przez większość czasu suchy. Jeśli wycieranie ręcznikiem po kąpieli jest niewygodne, spróbuj użyć suszarki. Następnie umieszczona na bawełnianej bieliźnie. Bawełna wchłania wilgoć lepiej niż tkanina syntetyczna.

Naukowcy zbadali ekstrakty ziołowe i składniki odżywcze w oparciu o twierdzenia niektórych pacjentów z opryszczką, które pomagają złagodzić objawy. Niektóre wyniki badań były obiecujące, inne zniechęcające.

Wiele osób twierdzi, że ekstrakt z tej rośliny jeżówki pomaga zwiększyć zdolność układu odpornościowego do zwalczania chorób. Niektórzy twierdzą, że zmniejsza częstotliwość i nasilenie epidemii. Badacze z Wielkiej Brytanii porównali działanie jeżówki z działaniem. Dostarczyli jeżówce 50 osobom z opryszczką narządów płciowych przez 6 miesięcy i placebo przez kolejne 6 miesięcy. Nie było znaczącej różnicy w liczbie ognisk opryszczki w obu okresach.

Inne badanie wykazało, że maść zawierająca propolis, woskową substancję wytwarzaną przez pszczoły miodne, może pomóc w leczeniu opryszczki. Rany goiły się szybciej u osób stosujących maść propolisową niż u osób stosujących maści zawierające lek przeciwwirusowy lub placebo. Maść nakładano na opryszczkę cztery razy dziennie. Po 10 dniach 24 z tych 30 osób stosujących maść propolisową stwierdziło, że ich rany się zagoiły, w porównaniu z 14 z 30 osób stosujących maść acyklowirową i 12 z 30 przyjmujących placebo.

Naukowcy odkryli, że zioło Prunella vulgaris oraz grzyb jadalny Rozites caperata („grzyb cygański”) zawierają związki chemiczne zwalczające zarówno HSV-1, jak i HSV-2.

Te zabiegi nie zostały zatwierdzone przez FDA. Powinieneś je kupić, ale są uważane za odżywcze, może nie leki, więc naprawdę nie mają takich samych wymagań jakościowych, jak leki zatwierdzone przez FDA.

Referencja medyczna WebMD sprawdzona przez 6 listopada 2018 r

ŹRÓDŁA: Terri Warren, RN i Ricks Warren, PhD, The Updated Herpes Handbook, Portland Press, 2002. Vonau, B. „Czy ekstrakt z tej rośliny Echinacea purpurea wpływa na kliniczną długość nawracającej opryszczki narządów płciowych?” Overseas Journal of STD and AIDS, marzec 2001. Vynograd, N. „Wieloośrodkowe badanie porównawcze skuteczności propolisu, acyklowiru i placebo w leczeniu opryszczki narządów płciowych (HSV),„ Phytomedicine, marzec 2000. Chiu, LC. „Frakcja polisacharydów z zioła leczniczego Prunella vulgaris reguluje w dół ekspresję antygenu wirusa opryszczki pospolitej w komórkach Vero”. Journal of Ethnopharmacology, lipiec 2004. Xu, HX. „Izolacja i charakterystyka polisacharydu anty-HSV z Prunella vulgaris,” Antiviral Research, ov. 1999. Piraino, F. „Izolacja i częściowa charakterystyka środka przeciwwirusowego RC-183 z jadalnego grzyba Rozites caperata, Antiviral Research, wrzesień 1999.

© 2018 WebMD, LLC. Wszelkie wolności zastrzeżone.

to po prostu choroba wywoływana przez wirusa opryszczki pospolitej (HSV), którego istnieją dwa rodzaje. Typ 1 (HSV-1) często powoduje chorobę tych warg i jamy ustnej. Objawy można określić jako opryszczkę lub pęcherze gorączkowe. W przeszłości nie udowodniono, że HSV-1 powoduje opryszczkę narządów płciowych, ale to się zmienia, szczególnie wśród osób, które rozpoczynają seks w młodym wieku. Jednak generalnie w większości przypadków opryszczka narządów płciowych jest wywoływana przez drugi typ wirusa opryszczki (HSV-2).

HSV-2 codziennie wbija się w nerwy. Jeśli jest aktywny, przemieszcza się w kierunku powierzchni zakażonego obszaru (skóry lub błony śluzowej) i tworzy swoje kopie. Nazywa się to „wydalaniem”, ponieważ te nowe wirusy mogą od tego czasu wpływać na inną osobę. Następnie wirus wędruje z powrotem w dół nerwu do zwoju (masy tkanki nerwowej), często u nasady kręgosłupa, gdzie przez jakiś czas pozostaje w uśpieniu.

Około jednej piątej wszystkich osób w wieku 12 lat lub starszych przebywających w Stanach Zjednoczonych jest zarażonych wirusem HSV-2, który wywołuje opryszczkę narządów płciowych, ale aż 90% o tym nie wie. (dla kontrastu, specjaliści szacują, że od 50% do 80% dorosłych ma opryszczkę jamy ustnej).

Zarażonych jest więcej kobiet niż mężczyzn – jedna na cztery kobiety ważyła przeciwko jednemu na pięciu mężczyzn. Jednym z powodów może być to, że wirus może łatwiej infekować genitalia kobiety niż człowieka. Opryszczka narządów płciowych staje się częstsza wraz z wiekiem. Im więcej osób ma partnerów seksualnych, tym więcej jest ich wspólnych.

HSV-1 jest zwykle przenoszony z jednej osoby na drugą przez całowanie. HSV-1 może również rozprzestrzeniać się z ust do genitaliów podczas seksu oralnego (fellatio, cunnilingus, analingus). W takiej sytuacji dochodzi do opryszczki narządów płciowych.

HSV-2 jest najczęściej przenoszony przez seks pochwowy i analny. Ale w ten sam sposób, w jaki HSV-1 może zakażać narządy płciowe i powodować opryszczkę narządów płciowych, HSV-2 może przenosić się z genitaliów jednego mężczyzny lub kobiety do ust innego mężczyzny lub kobiety, prowadząc do opryszczki jamy ustnej.

HSV-2 nie może przetrwać długo na nieożywionej powierzchni, więc nie ma realnego zagrożenia, że ​​zostanie zatrudniony na przykład z siedzenia w łazience lub gorącego spa.

Możesz zadać te typowe pytania, jeśli właśnie się dowiedziałeś, że je masz. Poniżej znajdziesz odpowiedzi.

To z pewnością możliwe. Możesz zmniejszyć ryzyko dla współmałżonka tylko wtedy, gdy nie masz żadnych objawów. Jednak wirus opryszczki może być nadal zaraźliwy bez zauważalnych objawów, takich jak wrzody, a nawet. Dlatego zawsze powinieneś używać lateksu. a nie wyeliminuje całkowicie zagrożenia, ponieważ może nie obejmować obszaru dotkniętego chorobą, niemniej posiada pewną ochronę.

Przyjmowanie leków przeciwwirusowych (), () i () może powodować rzadsze pojawianie się objawów i łagodzenie ich nasilenia. Istnieją dowody na to, że leki te mogą również hamować przenoszenie.

Nie ma lekarstwa. Dopóki naukowcy nie znajdą takiego w przyszłości, będziesz miał wirusa opryszczki. Ale przyjmowanie leków przeciwwirusowych może pomóc w radzeniu sobie z problemami. Zapytaj swojego lekarza o plany leczenia.

może być bolesne, niewygodne i denerwujące, ale może nie jest uważane za stan zagrażający życiu. Niemniej jednak może zwiększyć zagrożenie zarażeniem się wirusem opryszczki, który wywołuje AIDS, ponieważ rany są głównymi miejscami, w których można znaleźć się w ludzkim ciele. Ponadto zakażenie wirusem HIV i wirusem hsv simplex może pogorszyć obie choroby.

Kobieta w ciąży może zarazić się opryszczką narządów płciowych wraz z dzieckiem, więc jest ona szczególnie poważna podczas. Jeśli zachorujesz pod koniec ciąży, szansa jest największa. Co najmniej 30% i aż 50% nowo zarażonych kobiet w ciąży zaraża wirusem opryszczki ze swoimi dziećmi. W przypadku mam, które zostały zarażone na długo przed porodem, szansa jest znacznie mniejsza. Mniej niż 1% dzieci urodzonych przez matki ze starszą chorobą opryszczki narządów płciowych zostaje zarażonych wirusem. Ponadto lekarze często wykonują cesarskie cięcie (cesarskie cięcie), jeśli kobieta ma ognisko choroby w momencie porodu.

 

Zmęczenie jest najczęstszym objawem stwardnienia rozsianego (SM), więc ma to sens, jeśli ćwiczenia nie są twoją sprawą. Ale ćwiczenia fizyczne są doskonałym lekarstwem na zmęczenie SM i jednym z najważniejszych elementów leczenia.

Ćwiczenia poprawiają równowagę, siłę tkanki mięśniowej i zdrowie serca. Gdy staniesz się silniejszy, codzienne zadania, które zawsze były walką, zaczną wydawać się łatwiejsze, a więc nie będą Cię męczyć maksymalnie.

Ćwiczenia fizyczne uwalniają również hormony zwane endorfinami, które poprawiają nastrój i energię. Ćwiczenia pomagają również lepiej spać, dzięki czemu rano jesteś świeższy. Bycie aktywnym uczy również Twój organizm lepszego wykorzystywania tlenu, dodaje energii i wytrzymałości.

Nie martw się, jeśli stracisz formę, jesteś sztywny lub masz problemy z równowagą. fizjoterapeuta może zaprojektować program ćwiczeń, który będzie odpowiadał Twoim preferencjom i poziomowi sprawności. Ważne jest również, aby znaleźć ćwiczenia, które lubisz iz pewnością pozostaniesz. Być może wolisz ćwiczyć samodzielnie. Ćwiczenia to rodzaj medytacji dla kilku osób. Lub możesz zrobić lepiej z treningami grupowymi lub rekreacjami zespołowymi. Gdy tylko dowiesz się wszystkiego, co kochasz, możesz uczynić ćwiczenia częścią swojego codziennego życia.

Najprościej przydadzą się różne rodzaje treningu oporowego, aerobiku i rozciągania. Zapytaj swojego lekarza lub fizjoterapeutę o:

Progresywny trening siłowy. Używasz hantli, maszyn, taśm lub własnej masy ciała, aby budować tkankę mięśniową w rękach i nogach. Kiedy stajesz się silniejszy, zwiększaj opór, z którym pracujesz. Im większa moc zbierzesz, tym łatwiej będzie się poruszać bez zmęczenia. Trening oporowy może również zapobiec upadkom, a nawet spowolnić postęp SM. Spróbuj dopasować progresywny trening oporowy do swojej rutyny co najmniej dwa razy w tygodniu.

Aerobik. To wszystko, co zwiększa tętno i poziom tlenu. Możesz tańczyć, biegać, spacerować, jeździć na rowerze, pływać lub wspinać się po schodach. Musisz być spocony i ciężko oddychać, nadal powinieneś być w stanie rozmawiać, jeśli chcesz. Twój fizjoterapeuta może pomóc Ci znaleźć dobry plan. Fotografuj przez co najmniej trzydzieści minut aktywności, 5 dni w tygodniu. Jeśli to więcej, niż jesteś w stanie znieść, możesz podzielić swoje treningi na 10-minutowe sesje.   

Rozciąganie. Oto najprostszy sposób na utrzymanie zakresu elastyczności i kontrolę tkanki mięśniowej. Fotografuj przez pełne dziesięć minut każdego dnia. Wybierz aktywne rozciąganie, które wprawi Twoje ciało w ruch. Tai chi i joga to wspaniałe opcje.

Jeśli Twój trening wydaje się zbyt trudny, nie poddawaj się. Ty i Twój zespół zawsze możecie to zmienić lub możecie przełączyć się na inny rodzaj ćwiczeń.

Stwardnienie rozsiane (SM) może czasami osłabić twoją moc, niemniej jednak nie zawsze musi powstrzymywać cię od robienia wszystkiego, co kochasz. Właściwe kroki mogą zapewnić ci impuls, który będziesz musiał poświęcić trochę czasu na sprawy, które mają znaczenie.

Mieć plan. Zaplanuj swoje dni zgodnie ze wszystkim, co dowiesz się o poziomach mocy. Jeśli po południu zawsze czujesz się zmęczony, postaraj się jak najwięcej zrobić każdego dnia.

Sprawdź, czy możesz zmienić sposób pracy, aby dostać się do biura wcześniej i wyjść, zanim będziesz zbyt zmęczony. Najpierw wykonuj niezbędne prace. Podziel duże zadania na mniejsze, które są łatwiejsze w zarządzaniu.

Śpij. Planuj regularne przerwy, aby odzyskać moc. Możesz po prostu zrobić kilka drzemek trwających od 10 do 15 minut lub jedną dłuższą, trwającą od 1 do 2 godzin.

Nigdy nie drzemaj w nadmiarze. Może to zepsuć harmonogram snu i nie spać w nocy.

Pozostań aktywny. Możesz czuć się jak czołganie się z okładkami, ale spróbuj się poruszać. Wybierz się na szybki spacer lub poćwicz 15 minut jogi.

Ćwiczenia to jeden z najlepszych sposobów na pokonanie zmęczenia. Zapewnia więcej energii w ciągu dnia i pomaga lepiej spać w nocy. Regularne ćwiczenia fizyczne również poprawiają równowagę. Nigdy nie ćwicz tak dużo, że czujesz się wyczerpany, ponieważ regeneracja zajmie Twojemu organizmowi więcej czasu.

Idealna rutyna fitness dla SM to po prostu połączenie aerobiku z pompowaniem serca i treningu oporowego. Zanim zaczniesz, porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby upewnić się, że wybrana rutyna jest dla Ciebie bezpieczna.

Uspokój się. Ciepło i wilgoć mogą powodować zmęczenie. Jeśli zaczniesz się spóźniać, gdy temperatura wzrośnie, pozostań w pomieszczeniu, w którym jest klimatyzowana. Lub załóż chłodną kamizelkę. Absolutnie najpopularniejszy typ ma izolowane kieszenie, które mieszczą małe woreczki z lodem. Używasz go na ubraniu, a także utrzymuje chłód przez kilka godzin. Możesz nosić opaski na głowę lub na szyję, które wykorzystują tę samą metodę.

Jedz dla energii. Trzy duże posiłki dziennie mogą cię przygnębić, szczególnie jeśli naprawdę zawierają dużo tłuszczu, cukru i węglowodanów. Zamiast tego jedz kilka małych posiłków w ciągu całego dnia, które zawierają dużo składników odżywczych.

Dokumentacja medyczna WebMD zweryfikowana do dnia 09 września 2020 r

ŹRÓDŁA:

Akademia Żywienia i Dietetyki: „Jedzenie dla zwiększenia energii”.

Cleveland Clinic: „Zmęczenie Stwardnienie rozsiane. »

Fundacja Stwardnienia Rozsianego Overseas: „Zmęczenie”.

National SM Society: „Zmęczenie”, „Leczenie zmęczenia i zarządzanie nim”.

University of Washington Medicine: „Zmęczenie i stwardnienie rozsiane”.

Amerykańskie Stowarzyszenie Stwardnienia Rozsianego: „Sprzęt chłodzący i wspomagający”.

© 2020 WebMD, LLC. Wszelkie wolności zastrzeżone.

Jeśli masz stwardnienie rozsiane (SM), co jakiś czas możesz czuć się wyjątkowo zmęczony. Różni się od zwykłego zmęczenia, ale nie rozwija się wraz ze snem.

Najprostszym sposobem na złagodzenie zmęczenia jest zawsze leczenie tego, co je powoduje. Trudno to zrobić, gdy masz SM. Ale nie musisz samodzielnie radzić sobie z objawami. Twój lekarz może pomóc Ci dowiedzieć się, co wywołuje zmęczenie. Zaproponują pewne zmiany stylu życia, które mogą pomóc. Być może będziesz musiał zająć się innymi dylematami, takimi jak bezsenność lub depresja.

Jeśli to nie wystarczy, aby złagodzić zmęczenie, możesz skorzystać z leków.

Nie ma leku zatwierdzonego przez FDA do leczenia zmęczenia związanego z SM. Jednak twój lekarz poda ci konkretne leki, jeśli uzna, że ​​mogą pomóc. Nazywa się to zastosowaniem „poza wskazaniem”.

Niektóre typowe opcje stosowane w przypadku SM obejmują:

Amantadyna (Gocovri, Symmetrel). Jest to lek przeciwwirusowy stosowany w leczeniu określonych szczepów tej grypy. Czasami ludzie cierpiący na chorobę Parkinsona też się tym zajmują. Nie ustalono jeszcze, jak leczy zmęczenie związane z SM. Może dokładnie zmienić sposób działania układu odpornościowego. Niektórzy specjaliści uważają, że amantadyna pomaga, ponieważ wpływa na ilość czegoś, co nazywa się dopaminą. To substancja chemiczna w mózgu, która kontroluje sposób poruszania się i myślenia. 

Armodafinil (Nuvigil) lub modafinil (Provigil). Leki te mogą pomóc Ci nie zasnąć, jeśli masz tendencję do zasypiania w ciągu dnia. Zostały zatwierdzone do wprowadzania na rynek bezsenności u osób z narkolepsją, obturacyjnym chrapaniem (OBS) lub zaburzeniami pracy zmianowej (SWD).

Stymulanty. Te leki działają na centralny układ nerwowy. Są stosowane w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i narkolepsji. Ale jeśli masz stwardnienie rozsiane, twój lekarz może pozwolić im na twoje wymagania, aby pomóc w „mgle mózgowej”. Wtedy nie możesz jasno myśleć ani skupić się na pracy.

Typowe stymulanty obejmują:

• Metylofenidat
• Amfetamina / dekstroamfetamina (deksedryna)

Istnieją sprzeczne dowody na to, które leki łagodzą zmęczenie związane z SM. Niektóre badania pokazują, że amantadyna może mieć umiarkowany wpływ na niektóre osoby. Inne badania wykazały, że modafinil lub metylofenidat mogą poprawić czuwanie u osób z nadmierną sennością w ciągu dnia (EDS).

Copyright © BSIP / Phototake – Wszelkie wolności zastrzeżone.

• Poprz
• nadchodzące

Łysienie androgenowe w postaci łysienia typu męskiego (MPB) (występuje również łysienie typu żeńskiego) stanowi znacznie ponad 95% u mężczyzn. W wieku 35 lat dwie trzecie mężczyzn w Ameryce będzie miało wyraźne łysienie, a do wieku 50 lat około 85% mężczyzn ma znacznie przerzedzenie włosów. Około 25% mężczyzn cierpiących na łysienie typu męskiego rozpoczyna bolesny proces, zanim osiągną wiek 21 lat.

Wbrew przekonaniom społecznym większość facetów cierpiących na łysienie typu męskiego jest naprawdę niezadowolonych ze swojej sytuacji i zrobiłaby wszystko, aby ją poprawić. Łysienie wpływa na wszystkie aspekty tego życia. Wpływa na życie interpersonalne i zawodowe. Nierzadko zdarza się, że faceci poprawiają swoją ścieżkę zawodową w wyniku wypadania włosów. Przeczytaj więcej o łysieniu.

Pokaz slajdów: Pokaz slajdów: jakie masz włosy Skóra głowy mówi o swoim zdrowiu

Artykuł: Zrozumienie wypadania włosów – podstawy Artykuł: Łysienie typu męskiego